رومى ها باور داشتند که در زمان جنگ، الماس براى آنها جرات و شجاعت مى آورد. کاهنان اعظم یهود، الماس را هنگام تصمیم گیرى در مورد گناهکار یا بیگناه بودن متهمان به کار مى بردند. اگر شخص گناهکار بود سنگ تیره و کدر مى شد و در صورتى که بى گناه بود، بر درخشش آن افزوده مى شد.
در تصور هندى ها الماس بر اثر برخورد برق آسمان به سنگها ایجاد مى شود و به عنوان طلسم و نشان عشق و دوستى هدیه داده مى شد و در صورتى که صاحبش، آن را مى فروخت، قدرت خود را از دست مى داد.
الماس به عنوان سنگ متولدین ماه آوریل شناخته شده و گفته مى شود در صورتى که روى استیل قرار گیرد، بیشترین اثر خود را دارد. البته امروزه طلاها و پلاتینه ها را با الماس مزین مى کنند. باستانیان باور داشتند اگر الماس روى طلا قرار بگیرد و در طرف چپ آویزان شود،کابوس به سراغ شخص نمى آید و از گزند و آسیب حیوانات وحشى مصون مى ماند.